Dag tien - Neot Kedumim en terugreis

Op onze laatste dag in Jeruzalem mochten we uitslapen: de wekker ging pas om 7.30 uur af! Geheel verkwikt stapten we om 9.00 uur in de bus voor een tocht naar Neot Kedunim (oase van de voorbije dagen): een enorm park (bijbelse landschapstuin) van 240ha, in 1964 aangelegd. Gids ter plaatse Patrick leidde ons rond door al dit natuurschoon, met o.a. wilde anemonen en cyclaampjes. Terwijl in Leersum de kerkdienst gaande was laafden wij ons aan de wonderschone natuur en het prachtige weer. In het park zijn de zeven vruchten van Israël verzameld: druiven, olijven, dadels, citrusvruchten, granaatappel, tarwe en gerst. Alles is er met elkaar verbonden: water, bomen, planten, vruchten en de geschiedenis van het land. We stonden stil bij een olijfboom, de boom van licht en van leven, zoals gids Patrick ons vertelde. Van olijven wordt olie geperst, primair bedoeld voor olielampjes, om licht te geven. Daarnaast zijn de blaadjes van de olijfboom aan de ene kant donker en de andere kant licht. Symbolisch staat de olijftak voor nieuw leven, hetgeen de duif uit Noachs ark mee terug bracht. En ook al lijkt de stam van een olijfboom morsdood: zolang de wortels leven ontstaan er steeds weer nieuwe scheuten. We leerden ook dat het Hebreeuwse woord daarvoor hetzelfde is als voor mensen die in Jezus geloven. Zo is het christendom te zien als een nieuwe scheut op de oude stam. Er waren meer mooie verhalen. Over de granaatappel, die net als een echte granaat kan ontploffen en 613 pitten zou bevatten. Dat aantal staat voor een vermenigvuldiging van goede zaken. Bij het Israëlisch nieuwjaar geeft men elkaar granaatappels cadeau en wenst men elkaar een goed en zoet nieuwjaar. Onder een loofhuttendak hielden we een korte viering, waar ds Pieter Goedendorp de gelijkenis van de wijngaardenier vertelde. De wijngaard als symbool voor het heilige land en Israël als de wijngaard van God. Deze gelijkenis geeft ons een beeld hoe God met zijn mensen wil omgaan. Onder hetzelfde loofhuttendak was een waterput te vinden. In Israël regent het slechts 30 dagen per jaar, verspreid over een periode van 4 maanden. Vandaar dat in vroeger tijden water in cisternen werd verzameld en in een put moest worden bewaard. Maar na verloop van tijd wordt dat water vies en gaat stinken. Zijn we in Nederland misschien gewend 'water bij de wijn' te doen, in Israël gaat dat (net als veel andere dingen, volgens Patrick) precies andersom. Een algemeen devies werd dan ook: veel wijn drinken om te overleven! Nadat we in het zonnetje een heerlijk broodje hadden genuttigd was het tijd om ons naar het vliegveld te begeven. Maar eerst werd er op hartelijke wijze afscheid genomen van onze gids Anneke, die ons deze 10 dagen " als pelgrims door het heilige land had geleid en als toeristen door Israël". Zij vertelde onder de indruk te zijn van de hechtheid van onze groep, het naar elkaar omzien en wenste ons een behouden thuisreis en de vrede van God. Na een rustige vlucht landden we in de loop van zondagavond op Schiphol. Vol van de beelden en verhalen die we gehoord en gezien hebben. We kunnen terugkijken op een bijzondere en indrukwekkende reis!